ვცდილობ მოვახდინო შენი პორტრეტის წარმოსახვა…
იცი, ძნელია…
ძალიან ძნელია…
ვცდილობ მოვახერხო შენი პორტრეტის გახსენება…
და არდავიწყება…
გარეგნობის მხრივ რომ შეგეხო…
მმმ…
ამ შემთხვევაში მახსენდება შენი ძალიან სევდიანი თვალები. ვიღაც იფიქრებს, რამე 2გინალური გეთქვაო, ისედაც ყველა თვალებს უკვირდება გარეგნობაშიო, მაგრამ ყლეზე მკიდია ვიღაცეები. ნუ მამენტ შემეძლო ფეხებზე დამეკიდა, მაგრამ ჩემი ფეხები უფრო ძვირფასია ჩემთვის, ამიტომ მკიდია იმაზე, რაც არ მაქვს. ანუ ფეხებიც კი მეზედმეტება დაკიდებისთვის. ხოდა სევდიანი. ამას მე მაშინაც ვამჩნევდი, როდესაც პატარა ვიყავი და მერეც, როდესაც გავიზარდე. ძალიან სევდიანი თვალები მახსენდება. სულ მიკვირდა, ასეთ მხიარულ და მოუსვენარ ადამიანს რატომ აქვს სევდიანი თვალებიმეთქი?! ფერი არ მახსოვს, მგონი მწვანე ან ყავისფერი, ან უფრო სწორად მწვანე ყავისფერში გარდამავალი. რავი, ჩემთვის ყველა სევდიანი თვალი ამ ფერთან ასოცირდება. წყლიანი თვალები ყოველთვის ამფერი მგონია ხოლმე. და ვინაიდან აღარ მახსოვს შენი თვალის ფერი, ამიტომაც მოდი, ჩავთვალოთ, რომ მწვანე გქონდა.
ბოხი ხმა. იცი პატარაობაში ბიჭებს არ აქვთ ხოლმე ბოხი ხმა, ასაკის მატებასთან პარალელურად უბოხდებათ და უვაჟკაცდებათ, მაგრამ შენ გქონდა. ტონალობის აწევაც რომ არ იყო საჭირო, ისეთი звонкий ხმა… მიუხედავად იმ ფაქტისა, რომ მამაკაცის ბოხ ხმაზე მუდამ გართულება მქონდა, შენი ხმა მაღიზიანებდა. ნუ, აი ვერ ვიტანდი შენს ხმას. აი რასაც ჰქვია, ხმაურიანი ადამიანი იყავი რა. მოუსვენარი, ცელქი, მხიარული. მაგრამ არასოდეს ეს არ ყოფილა გამაღიზიანებელი, შენი ბოხი ხმისგან განსხვავებით. ბიჭო, არადა ვგიჟდები მამაკაცურ ხმაზე, მაგრამ შენი ხმა არ ჯდებოდა ჩემი გემოვნების დიაპაზონში.
დიდი ყბები. აი ძალიან მიყვარს ისეთი, მამაკაცური ყბები, მაგრამ შენ რაღაც ისეთი გქონდა, რომ მე არ მომწონდა.
სიმაღლე. ხო, მაღალი იყავი. მიყვარს მაღალი ბიჭები, მაგრამ ამ შემთხვევაშიც შენ ვერ შემოდიოდი ჩემი გემოვნების დიაპაზონში.
ანუ გარეგნობით რომ მოვახდინო შენი წარმოსახვა, დიდი არაფერი. ერთი ჩვეულებრივი ბიჭი იყავი.
სხვა დანარჩენის მხრივ რომ შეგეხო… (more…)
გამოიწერე პოსტები 
გამოიწერე კომენტარები 
Art-იდეა 